Mijn eerste cultuurshock
Tweeënhalve week geleden heb ik Indonesië achter me gelaten. Vanuit Bali, met een tussenstop in Kuala Lumpur, ben ik naar Ho Chi Minh gevlogen. Ho Chi Minh is een ontzettend drukke stad met een hoge luchtvochtigheid waardoor er een drukkende 
warmte hangt. Aziaten zijn opdringerig in de grote stad. Ik moet hier erg aan wennen na de “layed back” cultuur van Indonesië. Ik word van alle kanten aangestaard als blanke blondine. Soms heb ik het gevoel dat ik een bijna uitgestorven diersoort ben. Er worden filmpjes van me gemaakt wanneer ik simpelweg met mijn backpack over straat loop. Ik realiseer me in het begin niet hoe groot de cultuurshock voor mij is.
De eerste dagen verblijf ik in Ho Chi Minh, een echte wereldstad. Daar ontmoet ik een 
paar leuke mensen waarmee ik de stad verken, ik ga naar het War Remnants Museum en de Ci Chu tunnels. Ik realiseer mij hoe weinig ik weet van de Vietnam oorlog, het is indrukwekkend om er meer over te leren. Het is bizar om door de tunnels te lopen en je te realiseren dat mensen hier in hebben geleefd. Na 3 nachten in Ho Chi Minh ben ik blij dat ik er weg ga, het is te druk voor mij. Ik verken eerst het zuidelijkere gedeelte van Vietnam. Spreek hier af met Kathryn, een Engels meisje dat ik in Indonesië heb ontmoet. Het is fijn om met iemand te zijn die ik al een beetje ken. Ik raak meer gewend aan alleen zijn, maar mis het veilige gevoel van thuis en vrienden/familie wel.
Na een paar dagen merk ik dat ik niet mezelf ben, ik ben moe van het reizen en socializen. Ik besluit een paar nachten naar Phu Quoc te gaan, een paradijselijk eiland naast Vietnam. Ik doe hier niet veel, maar laad weer een beetje op voor de reis naar 
het noorden. Ik verblijf 2 nachten in een privé bungalow, even wat tijd voor mijzelf. Dit doet mij goed.
Na Phu Gouc begin ik mijn reis omhoog. Ik ga met de bus. Ze rijden hier als gekken maar je kan niks anders doen dan je eraan over geven. Ik reis af naar Mui Ne, een strandplaats met duinen. Het is erg bijzonder om in een tropisch gebied te zijn en door de duinen te lopen. Het past niet op een of ander manier. 
In Mui ontmoet ik 2 Australische jongens waar ik een hele week samen mee reis. Het is fijn om even mensen om me heen te hebben die een langere tijd bij me zijn. Ik realiseer me steeds meer dat gezelschap voor mij waardevol is en dat ik op sommige momenten graag mijn reis samen met 
iemand had gedaan. Ondanks dat is dit wel een ontzettend goede les voor mij.
Ik doe voor het eerst in mijn leven aan canyoningen in Dalat en reis daarna verder naar Hoi An. Ik word verliefd op Hoi An. Het is een idyllisch stadje, ‘s avonds verlicht met lantaarns. Magisch. 70 euro armer, maar vertrokken met een custom made 
jumpsuit in mijn tas.
Ik kijk erg uit naar het noorden; meer bergen en natuur. Gisteren heb ik op de scooter de Hai Van Pass gereden. 160 km naar Hue, met een groot gedeelte door de bergen. Het was vernoeiend maar geweldig. Ik kan niet wachten om meer te verkennen.
Ik geniet van jou prachtige verhalen lieverd.
Loveyou xxx
Ik mis je!! Dikke kus
Een hele dikke digitale knuffel!!!!!
Allereerst van harte gefeliciteerd met je verjaardag! De 18e toch? Mooie belevenissen heb je weer gehad! Geweldig! We wensen je een goed vervolg van je reis.
Liefs Corrie en Kees